Ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς μονάχους

Translatio latina

Textus:

Macarii opera

in: Patrologia Graeca 34, col. 441-444

ed. J. P. Migne, Paris 1860

Versio digitalis:

Angus Graham University of Sharjah,

United Arab Emirates

____________________________________________________________

Epistola Sancti Macarii data ad monachos.

Lignorum copia ingentem excitat flammam; multitudo autem escarum emittit concupiscentiam. Pessima concupiscentia escarum, et inobedientia generat mortem. Indigens venter in orationibus vigilantiam praestat, et coronam animae acquirit; repletus autem somnum inducit gravissimum. Oculus gulosi convivia scrutatur, oculus autem sapientum meditatur continentiam. Formidolosus miles horrescit ad tubam, quae bellum significat; et gulosus, si abstinentiam praedicantem audierit, non libenter auscultat. Flamma cum marcescit, elucescit iterum si acceperit lignum; et libido sopita rursum crescit in saturitate. Non miserearis corpori, si lassitudine defecerit: equus consentiens indigens corpus, nec ascensorem dejicit unquam. Concupiscentia gulae mater est libidinis. Oleum nutrit lampada lucernae, et ignem reaccendit confabulatio mulieris. Facies mulieris sagitta est truculenta; infigit vulnus in animam. Ut venenum fuge confabulationem mulieris, si castus esse volueris; absconsum namque in eis est venenum bestiarum nequissimum. Magis appropinqua igni ardenti, quam mulieri novellae. Cum sis juvenis, fuge impetum libidinis, et confabulationem mulieris. Qui repleverunt ventrem, et promiserunt castitatem, sibi mentiuntur. Forma pulchritudinis pejus quam procella submergit. Species mulieris si semel mentem contriverit, etiam ipsam mentem contemnere persuadet. Ut enim si paleis remoretur ignis, excitat flammam; sic memoria mulieris permanens succendit concupiscentiam. Ut enim cumulata navis undarum ictu obruitur, sic multa possidens monachus non salvabitur. Nihil possidens monachus athleta insuperabilis: nihil possidens monachus cursor levis, velociter ad bravium vocationis pervenit. Avarus monachus operari negligit; nihil possidens monachus post opus moderatum orationibus et lectionibns vacat. Avarus monachus thesaurizat sibi iram in die ultionis; nihil possidens monachus thesaurizat in coelo, et dabit laudem cum Angelis Deo. Gloriatio monachis, patientia tribulationibus ejus. Gloriatio monachi, longanimitas cum charitate. Gloriatio monachi, nulla res praesentis vitae possidere. Gloriatio monachi, vigiliae et fletus in orationibus. Gloriatio monachi, mansuetudo et cordis silentium. Gloriatio monachi, quando Dominum ex toto corde dilexerit, et proximum suum tanquam se ipsum. Gloriatio monachi, abstinentia escarum, et a multiloquio linguae. Gloriatio monachi, quando proximum suum sicut se ipsum patitur. Gloriatio monachi, quando verba ejus operibus consonant. Gloriatio monachi, quando in loco suo permanet, et huc illucque non vagatur. Gloriatio monachi, longanimitas. Sicut lampas in loco tenebroso, sicut sol radians; sic monachus mente sobria, et corde pervigili in tempore salutis suae. Sicut pondus salis deprimit virum infirmum, sic somnus monachum. Sicut spinae et tribuli agro opimo, sic et cogitationes turpes pessimae in corde monachi. Sicut tinea exterminat vestimentum, sic distractiones animam monachi. Noli te dare ad colloquium mulierum, ne fias separatus a regno Dei; et ne velis dicere: Loquar cum muliere, et mundus sum. Monachus sapiens suis manibus operatur, et victum sibi quotidianum acquirit, et lucratus est orationes et jejunia sua; si autem ab alio acceperit victum, quid prodest quod orat et vigilat? Sicut mercenarius malus, nudus evadit, quia scriptum est: «Melius est dare quam accipere.» [Act. xx,35] Qui legis, intellige in Domino semper.