Ἀποφθέγματα

___________________________________________________

1

Diog. Laert. Vitae phil., 8, 43:

ἀλλὰ καί φασιν αὐτὴν ἐρωτηθεῖσαν ποσταία γυνὴ ἀπ' ἀνδρὸς καθαρεύει, φάναι, «ἀπὸ μὲν τοῦ ἰδίου παραχρῆμα, ἀπὸ δὲ τοῦ ἀλλοτρίου οὐδέποτε.»

2

Diog. Laert. Vitae phil., 8, 43:

Τῆι δὲ πρὸς τὸν ἴδιον ἄνδρα μελλούσηι πορεύεσθαι παρήινει ἅμα τοῖς ἐνδύμασι καὶ τὴν αἰσχύνην ἀποτίθεσθαι, ἀνισταμένην τε πάλιν ἅμ' αὐτοῖσιν ἀναλαμβάνειν. Ἐρωτηθεῖσα, «Ποῖα;» ἔφη, «ταῦτα δι' ἃ γυνὴ κέκλημαι.»

3

Stobaios, Anthologia 4, 23, 55:

Θεανοῦς. Θεανὼ ἐρωτηθεῖσα τί πρέπον εἴη γυναικί, «τὸ τῶι ἰδίωι» ἔφη «ἀρέσκειν ἀνδρί».

4

Stobaios, Anthologia 4, 23, 32:

Θεανοῦς. Θεανὼ ἡ Πυθαγόρειος ἐρωτηθεῖσα «πῶς ἔνδοξος ἔσται». ἔφη· «ἱστὸν ἐποιχομένη καὶ ἐμὸν λέχος ἀντιόωσα». (Hom. Ilias Α, 31)

5

Plut. Coniug. praecept. 31:

Ἡ Θεανὼ παρέφηνε τὴν χεῖρα περιβαλλομένη τὸ ἱμάτιον. εἰπόντος δέ τινος «καλὸς ὁ πῆχυς», «ἀλλ' οὐ δημόσιος», ἔφη.

6

Florilegium Monacense 268:

Θεανὼ ἔφη· κρεῖττόν ἐστι ἱππωι ἀχαλίνωι ἑαυτὸν πιστεύειν ἢ γυναικὶ ἀλογίστωι.

7

Clem. Alex., Strom. 4, 7, 44, 3 :

Θεανὼ γὰρ ἡ Πυθαγορικὴ γράφει· «ἦν γὰρ ἂν τῶι ὄντι τοῖς κακοῖς εὐωχία ὁ βίος πονηρευσαμένοις· ἔπειτα τελευτῶσιν, εἰ μὴ ἦν ἀθάνατος ἡ ψυχή, ἕρμαιον ὁ θάνατος».

8

Florilegium Monacense 269:

Θεανὼ ἔφη· «περὶ ὧν λέγειν καλόν, περὶ τούτων σιοπᾶν αἰσχρόν, καὶ περὶ αἰσχρὸν λέγειν, περὶ τούτων σιοπᾶν ἄμεινον.»

9

Florilegium Monacense 270:

ἡ αὐτὴ ἐρωθεῖσα «τί ἐστι ἔρως;» ἔφη· «πάθος ψυχῆς σχολαζύσης».