Μῦθοι Αἰσώπειοι

___________________________________________________

337.

Ὄνος καὶ Τέττιγες.

(F. 137. C. 255 et p. 389.)

Ὄνος ἀκούσας τεττίγων ἀιδόντων, ἥσθη ἐπὶ τῆι εὐφωνίαι, καὶ ζηλώσας αὐτῶν τὴν ἡδύτητα εἶπε· «τί σιτούμενοι τοιαύτην φωνὴν ἀφίετε;» Τῶν δὲ εἰπόντων δρόσον, ὁ ὄνος προσπαραμένων τῆι δρόσωι, λιμῶι διεφθάρη.

Οὕτως οἱ τῶν παρὰ φύσιν ἐπιθυμοῦντες, παρὰ τὸ μὴ ἐπιτυχεῖν ὧν ἐφίενται, καὶ τὰ μέγιστα δυστυχοῦσιν.