| |
Gedichte
1857
|
|
______________________________________________________________________________
|
|
De Arbeitsmann.
_____________________
Du söte Gott, wo ward een't suhr
Um't leve däglich Brod!
Mitünner kummt Een denn so'n Schuhr 1)
Denn föhlt man rech sien Noth.
|
5 | Dat Huus voll Kinner un keen Korn,
Un jümmer'n leddig Fatt 2),
Dat stickt in't Hart as weer't'n Dorn
Un makt Een doch nich satt.
De Arbeit het keen rechten Däg 3),
|
10 | Dat will nich mehr so gau 4),
Man het'n nich sien betjen Pläg 5)
Un ward all ohlt un grau.
Man sorgt un graaft Dag in Dag ut,
Un is de Welt wul schön –
|
15 | Man sieht dar nich na op un ut,
Krigt nicks davon to seen.
Man graaft un graaft in suren Sweet. –
Dat fahrt un ritt un geiht – –
Un Keener sieht sik um un weet,
|
20 | Wo weh dat Hart Een deit.
Ja, wenn de rike Mann so kenn
De arme Mann sien Noot,
Ick glöv gewiß, denn gung he hen
Un deel mit em sien Brod.
――――――――
1) Einfall
2) leeres Faß
3) Gedeihen
4) schnell
5) Pflege
|