Vir nemoris

Liber II

___________________________________________________

Quisquis abire flagrat. Sed postibus ante dicatos

asportare canes sensus stat cordibus anceps.

Relligio uotiua uetat, sed dura cibatus

pauperies et nulla hominum custodia suadent.

Soluimus ergo graues nexus nec abire solutos

30

libertas natiua monet (mirabile dictu!),

stant fixi immotique haerent in postibus antri.

Portentum adrectae mentes stupefactaque corda

mirantur dextrumque animis spes excitat omen.

Talibus inde loquor: «Nos bruma molestaque egestas

35

sacro detrudunt luco, uos limina fidi

sancta, canes, seruate, deum uos numine lecti,

ne Cyrnaea petant iterum capitolia Galli.

Quattuor hic uestro sub nomine marmora fingam

queis ueluti patriis uentura penatibus aetas

40

pluraque solemnem persoluent saecula honorem.

Tu salue, et nostris tu gressibus adnue, imago,

ilicet ut reduces (tantum pia numina faxint!)

spargentesque uiam foliis hymnosque canentes,

de luco ereptam patrias reuehamus in aedes.»

45

Post fusas tandem lacrimas et uota precesque

dis patriae taciti migramus. Segniter artus

tardaque crura mouent gressus. Vestigia circum

flectimus incerta erramusque per ima deorsum

saxa. Velut dubio caecus pede tractat ubique

50

et baculo praetentat iter, sic fustibus imos,

nodosoque pedo circum rimamur hiatus

et pedibus raptamus humum. Nunc gurgite uasto

uoluimur in caput et prorsus niue condimur alta,

nunc niueo obruimur luctantis turbine uenti

[3]

[117 ^r]

55

et iam barba gelu et uestis uillosa grauescit.

Nix etenim interfusa iacens per scrupea saxa

praecipites implet fossas et rupibus aequat,

aut cumulata grauat pendentes cautibus ornos.

Succiduum transuersa pedem et tremabunda trahentes

60

corpora desilimus rapidi ruimusque labantes.

Ecce autem pontes et propugnacula Curtis,