B  I  B  L  I  O  T  H  E  C  A    A  U  G  U  S  T  A  N  A
           
  Casimir Sarbievius
1595 - 1640
     
   



L y r i c o r u m   l i b r i

E p o d o n   l i b e r

_____________________________________


Epode I

Ad Paulum Iordanum Ursinum Bracciani Ducem.
Bracciani agri amoenitatem commendat,
ad quam per ferias Septembres secesserat Roma.



Huc o quietis apta Musis otia,
      Levesque Ludorum chori;
Huc feriantum Phoebe Musarum pater,
      Huc hospitales Gratiae;
5
Huc delicatis ite permixti Iocis
      Non inverecundi Sales:
Hic otiosi mite Bracciani solum
      Vago coronemus pede.
Clemens supino clivus assurgit iugo,
10
      Caelumque paulatim subit,
Et solida subter terga scopulorum arduo
      Securus insessu premit:
Arcisque iactat inter alta turrium
      Insigne propugnacula,
15
Timenda quondam Caesarum turmis ducum,
      Timenda magno Borgiae,
Cum per minantum militum aeratos globos
      Metuenda iaceret fulmina,
Ageretque profugum Caesarem, et quassum metu,
20
      Adusque promissum Nihil.
Hic ille magnus frenat Etruscas opes
      Ursinus heroum decus.
Heres avitae laudis, et princeps caput
      Magnaeque laus Oenotriae.
25
Circum coruscis scena quercetis viret,
      Caelumque verrit frondibus,
Suosque colles vestit, et patentibus
      Sese theatris explicat.
Admota muris pone Nympharum domus
30
      Aprica praebet litora:
Ripamque Baccho iungit, et vallum prope
      lentis flagellat fluctibus.
Maiore nusquam stagna Neptuno sonant,
      Aut aestuantis Larii,
35
Aut qui severo tangit Albanus lacu
      Inenatabilem Styga:
Aut quae procellis gaudet, et magno fremit
      Superba ponto Iulia:
Nec maior usquam spumat, et rupes truci
40
      Benacus assultat salo.
Intonsa curvo monte circumstant iuga,
      Mitesque despectant aquas.
Nivosus illinc terga Romanus movet,
      Caeloque diducit minas:
45
Illinc caducis ilicem quassat comis
      Sublime Cymini caput,
Crudumque Boream frangit impotentibus
      Deproeliaturum Notis,
Terrisque late regnat, et caeli minis
50
      Opponit hibernum latus.
Amica sternit interim lacum quies,
      Fluctusque fluctu nititur,
Et ipsa secum pigra luctatur Thetis,
      Aquaeque colludunt aquis:
55
Quas vel carina, vel citata turgido
      Findit phaselus linteo:
Pinnaque late vitreum cogens pecus
      Volente lino truditur,
Setaque piscem ducit, et raris procul
60
      Lacum coronat retibus.
Hinc alta lucet divitis Pollae domus,
      Hinc pinguis Anguilaria:
Trebonianas hinc amica vineas
      Vadosa plangunt aequora:
65
Hinc delicati fundus Aureli nitet,
      Lymphae salutaris pater:
Undaque morbos arcet, et vivacibus
      Luem fluentis eluit.
At qua superbum fontibus nomen dedit,
70
      Suumque Flora marginem,
Vivis perennes decidunt saxis aquae,
      Camposque decursu lavant,
Patremque longe Tybrin, et regem sonant,
      Romaeque servitum fluunt.
75
Sincera circum regna naturae nitent,
      Et artis immunes loci:
Adhucque virgo sulcus, et montes adhuc
      Molles inexperti manus,
Meramque Bacchus Tethyn, et Bacchum Thetis,
80
      Et pinguis invitat Ceres.
Hinc ille laetus surgit, et tenacibus
      Inserpit ulmis Evius,
Udoque cornu turget, et fluentibus
      Crinem racemis impedit.
85
Non Lesbos illi, non odorati magis
      Vineta rident Massici,
Aut quae Falernis educata solibus
      Sublucet uvae purpura.
Sed nec Falisci glaream malit soli,
90
      Nec pinguis uber Rhaetiae;
Nec flava tantum culta felicis Cypri,
      Graiamve dilexit Rhodon,
Quantum suis superbit, et sese suis
      Miratur in canalibus.
95
Circum beatis imperat campis Ceres
      Lateque rura possidet:
Et arva flavo messium fluctu tument,
      Motuque culmorum natant.
Innube rarus inquinat caelum vapor,
100
      Aut tensa nimbis vellera:
Aut e Boreis bella ventorum plagis,
      Raucusque silvarum fragor
Auditur usquam: non protervis insonant
      Exercitati Syrtibus,
105
Euris et Austris contumaces Africi,
      Et perduellibus Notis.
Tantum serenus Vesper, et tenerrima
      Etesiarum flamina,
Albique soles, et serena lucidis
110
      Aspirat aura montibus:
Puramque caelo provehunt Horae facem,
      Et Phoebus Horarum pater
Peculiari luce colles irrigat,
      Pronaque perfundit die.
115
Ramis tepentes ingruunt Favonii
      Iocantis aurae sibilo,
Et temperatis provocant suspiriis,
      Lenique somnum murmure.
At non loquaces interim nidi tacent,
120
      Matresque nidorum vagae.
Sed aut maritis turtur in ramis gemit,
      Et saxa rumpit questibus,
Aut laeta late cantibus mulcet loca
      Famosa pellex Thraciae,
125
Silvisque coram plorat, et crudelibus
      Accusat agris Terea:
Quaecumque maestae vocibus dicunt aves,
      Respondet argutum nemus.
Affatur alnum quercus, ornum populus,
130
      Affatur ilex ilicem,
Et se vicissim collocuta redditis
      Arbusta solantur sonis.
Huc o Quiritum ductor, huc Oenotriae
      O magne regnator plagae
135
Iordane, tandem plenus urbis et fori,
      Rerumque magnarum satur,
Sepone curis temet, et domesticis
      Furare pectus otiis.
Hic vel tuarum lene tranabis vadum
140
      Opacus umbris arborum,
Tuosque colles inter, et tuas procul
      Perambulabis ilices:
Vel cum Decembri campus, et prima nive
      Vicina canescent iuga;
145
Nunc impeditas mollibus plagis feras,
      Silvamque praecinges metu:
Nunc incitato capream rumpes equo,
      Teloque deprendes aprum;
Iactoque cervos collocabis spiculo,
150
      Furesque terrebis lupos.
Quod si Latinae laus Alexander plagae,
      Sacraeque sidus purpurae,
Tecum paterno feriabitur solo,
      Seseque curis eximet,
155
Tuique cives, hospitesque civium
      Toto fruemur gaudio.


Epode II

Ad fontem Sonam.
In patrio fundo, dum Roma rediisset.


Fons innocenti lucidus magis vitro
      Puraque purior nive,
Pagi voluptas, una Nympharum sitis,
      Ocelle natalis soli.
5
Longis viarum languidus laboribus
      Et mole curarum gravis
Tuscis ab usque gentibus redux, tibi
      Accline prosterno latus:
Permitte siccus, qua potes, premi; cava
10
      Permitte libari manu.
Sic te quietum nulla perturbet pecus,
      Ramusve lapsus arbore:
Sic dum loquaci prata garritu secas,
      Et laetus audiri salis.
15
Assibilantes populetorum comae
      Ingrata ponant murmura
Tibi, lyraeque Vatis: haud frustra sacer
      Nam siquid Urbanus probat,
Olim fluenti lene Bandusiae nihil
20
      Aut Sirmioni debeas.


Epode III

Palinodia
Ad secundam libri Epodon Odam Q. Horatii Flacci.
Laus otii religiosi.


At ille, Flacce, nunc erit beatior,
      Qui mole curarum procul
Paterna liquit rura, litigantium
      Solutus omni iurgio;
5
Nec solis aestum frugibus timet suis,
      Nec sidus hiberni Iovis,
Rixasque vitat, et scelesta curiae
      Rapacioris limina.
Ergo aut profanis hactenus negotiis
10
      Amissa plorat sidera;
Aut in reducta sede dispersum gregem
      Errantis animi colligit,
Postquam beatae lucra conscientiae
      Quadrante libravit suo.
15
Idem, propinqua nocte, stellatas vigil
      Cum vesper accendit faces,
Ut gaudet immortale mirari iubar,
      Terraque maiores globos,
Et per cadentes intueri lacrymas
20
      Rimosa lucis atria,
Quae Christe tecum, virgo quae tecum colat
      Perennis heres saeculi!
Volvuntur aureis interim stellae rotis,
      Pigrumque linquunt exulem,
25
Per ora cuius uberes eunt aquae,
      Somnos quod avertat graves.
At quando lotum Gangis aut Indi fretis
      Iam Phoebus attollit caput,
Mentis profundus, et sui totus minor
30
      Irata flectit numina:
Vel cum sereno fulserit dies Iove,
      Aprilibusque feriis,
Assueta caelo lumina in terras vocat
      Lateque prospectum iacit,
35
Camposque lustrat, et relucentem sua
      Miratur in scena Deum.
«En omnis» inquit, «herba non morantibus
      In astra luctatur comis:
Semota caelo lacrymantur, et piis
40
      Liquuntur arva fletibus;
Ligustra canis, et rosae rubentibus
      Repunt in auras bracchiis;
Astrisque panda nescio quid pallido
      Loquuntur ore lilia,
45
Et sero blandis ingemunt suspiriis,
      Et mane rorant lacrymis.
Egone solus, solus in terris piger
      Tenace figor pondere?»
Sic et propinquas allocutus arbores,
50
      Et multa coram fontibus
Rivisque fatus, quaerit Auctorem Deum
      Formosa per vestigia.
Quod si levandas mentis in curas vigil
      Ruris suburbani domus,
55
Quales Lucisci, vel Nemecini Lares,
      Udumve Besdani nemus
Rudes adornet rustica mensas dape
      Siccos sub Augusti dies;
Iam tunc sub ipsum limen, aut domestica
60
      Lenis sub umbra populi,
Expectat omnis hospitem suum penus,
      Et concha sinceri salis,
Pressique meta lactis, et purus calix,
      Et hospitalis amphora,
65
Et fraga, raris verna quae dumis legit,
      Iucunda panis praemia.
Non me scari tunc, non Lucrinorum gravis
      Sagina mulorum iuvet:
Sed cereus palumbus, aut turtur niger,
70
      Aut anser amnis accola,
Et eruditam quae fugit gulam faba,
      Laetumque nec simplex olus,
Et quae suprema colligitur, ac gravi
      Patella nil debet foro.
75
Post haec vel inter laeta quercetis iuga,
      Vel inter amnes iuverit
Vitare tristes post meridiem Notos
      Sub aesculo vel ilice;
Nigrumque litus, aut opaca lubricis
80
      Tranare stagna lintribus,
Iactaque fruge ludibundum ducere
      Tremente piscem linea.
Remugit ingens interim tauris nemus,
      Umbrosa balant flumina;
85
Et aut in antris garriunt acanthides,
      Aut in rubis luscinia.
Hinc per rubeta pastor errantes capras
      Vocante cogit fistula:
Illinc herili messor e campo redux
90
      Alterna plaudit carmina;
Et pressa sectos plaustra per sulcos gemunt
      Ruptura ruris horrea.
At nec tacemus pone confidentium
      Dulcis manus sodalium;
95
Nec infaceta sermo differtur mora,
      Sed innocentibus iocis,
Multoque tinctus, sed verecundo sale,
      Innoxium trahit diem.
Haec si videret faenerator Alphius,
100
      Olim futurus rusticus,
Quam collocarat Idibus pecuniam,
      Nollet Kalendis ponere.