De imitatione Christi

Liber internae

consolationis.

[Liber III]

____________________________________________________________

DE EMINENTIA LIBERAE

MENTIS QVAM SVPPLEX ORATIO MAGIS

MERETVR QVAM LECTIO.

CAPITVLVM  XXVI.

Domine hoc opus est perfecti viri: numquam ab intentione caelestium animum relaxare; et inter multas curas quasi sine cura transire, non more torpentis, sed praerogativa quadam liberae mentis: nulli creaturae inordinata affectione adhaerendo.

Obsecro te piissime Deus meus praeserva me a curis huius vitae ne nimis implicer; a multis necessitatibus corporis, ne voluptate capiar: ab universis animae obstaculis, ne molestiis fractus deiciar. Non dico ab his rebus quas toto affectu ambit vanitas mundana; sed ab his miseriis quae animam servi tui communi maledicto mortalitatis poenaliter gravant et retardant: ne in libertatem spiritus quotiens libuerit valeat introire.

O Deus meus dulcedo ineffabilis; verte mihi in amaritudinem, omnem consolationem carnalem ab aeternorum amore me abstrahentem: et ad se intuitu cuiusdam boni delectabilis praesentis male allicientem. Non me vincat Deus meus non vincat caro et sanguis; non me decipiat mundus et brevis gloria eius: non me supplantet diabolus et astutia illius. Da mihi fortitudinem resistendi; patientiam tolerandi: constantiam perseverandi. Da pro omnibus mundi consolationibus suavissimam spiritus tui unctionem: et pro carnali amore tui nominis infunde amorem. Ecce cibus potus vestis, ac cetera utensilia ad corporis sustentaculum pertinentia: ferventi spiritui sunt onerosa. Tribue talibus fomentis temperate uti: non desiderio nimio implicari. Abicere omnia non licet: quia natura sustentanda est. Requirere autem superflua et quae magis delectant lex sancta prohibet: nam alias caro adversus spiritum insolesceret. Inter haec quaeso manus tua me regat et doceat: ne quid nimium fiat.