Ioannes Reuchlin
1445 - 1521
|
Scaenica progymnasmatahoc est ludicra praeexercitamenta
Actus I
|
____________________________________________________________
|
|
|
Actus primus.
Elsa. Henno. Dromo.
Elsa. Muliercularum est misera condicio herculeAtque iis magis quae sunt maritis coniuges. |
20 | Hoc usque sensi quae viro sum subiuga.Quaecunque nendo operamque dando, domesticisCuris, lucris negotiisque villicisVel quaerito vel condo parsimonia,Totum hoc meus ludit maritus et bibit, |
25 | Vt vix mihi lodix supersit sutilis,Pauper lacerna, ricula et calyptra: iamNon ego capillos plagulis connexito.Henno. Faxo sciam, tantum quid uxor murmurat;Ne forte sensit quid dolo subtraxerim |
30 | De eius crumenula. Sed est miruin unde totSibi aureos corraserit muliercula.Sum ego vir et vix de omnibus laboribusTotius anni vel talentum congero.Huic autem heri octo sum furatus aureos |
35 | Latenter ex loculo, loco vix credito.Adeo mea uxor parca parsimoniaPlus multo agit quam ego laboribus, tamenEt hoc quidem non nihil in annuis lucrisVenit recensendum, quod in dies bibo, |
40 | Ludo, sed et scortor aliquando et balneor.Id me beat, tritum quod est proverbium:Tenax requirit prodigum. Ille ego ipse sum,Et illa rursum haec ipsa sit necesse erit.Sed adorior tumultuantem feminam. |
45 | Vxor, bonum sero. Elsa. Et quidem sero nimis,Nil serius mihi est bono, cui laborTantum diurnus incubat, quod vesperiIam vix queam prae pigritudine hiscere.Henno. Quodcunque sit laboris utrique, attamen |
50 | Nil nostrum utrique, quod sciam, reliqui est super;Quin ego annuo labore quem graviter feroVix suparum post omnia mihi in lucro est.Semilacer incedo resartis vestibus,Id ego usque adhuc mecum moleste cogitans, |
55 | Quod ad oppidum mihi migrandum quotidie estAd honestos et voluptuarios vires,Quibus affero caseum, nuces, lac, olusculum,Poma et pira et genus id meorum fructuum.Statui quidem Danistam, amicum filiae |
60 | Nostrae, prece oppugnare. Scis quem nomino?Elsa. Scio: qui in oppido tenax mercator estNostramque vult domi suae ancillarier.Henno. Recte tu: eum statui precari ut crederetPalmas decem vel vilioris lanei |
65 | Panni, manuleata quo mihi paenulaFieret, vel amplius ex eo si emungerePossem, idque verbo nuper ei insinuaveram,Dicens peculium haud mihi ullum extare nunc.Conicere sat valui nec invitum fore. |
70 | Quare hic Dromo legandus est in oppidum,Ferat mihi a Danista eum pannum in diemCredendum, ubi aeris atque opum plus suppetat.Elsa. Tu loquitor illi in rem tuam quicquid voles.Ego exeo, ut eurem interea, ut stabulent boves. |
75 | Henno. Heus tu Dromo. Dromo. Quid est? Henno. Veni, haud clam te est meusIn te animus ille amans tui et fideliorQuam caeteris erga suos famulos sit: hincTuam fidem in re quadam ego repeto arduaOccultius quam alias nihil petiverim. |
80 | Dromo. Sis certus: isti dixeris lapidi et luto.Quicquid tacendum est, optime tacebitur.Henno. Mea uxor, ut nosti, se pauperem facitSemper, nec ullum obolum dat, ingluviem ut mihiSatiet meam, nam alumnus illi ego libens |
85 | Sum, at illa contra mihi nequaquam; eo fuiCautior in inquirendo, si peculium,Quod parcitate sua lucrata aliqnando sit,Aliquo loci pessumdatum aut absconditumValerem ea absenti excavare furaciter. |
90 | Quid pluribus? repperi in eo ipso saepto, itemEt in ipso eodem ovium ultimo praesepioOcto aureos a femina reconditos,Quos te velim Danistae ut afferas cito,Huic pannicidae, nosti? in oppido, viro |
95 | Mihi meisque valde amico. Dromo. Novi ego,Nam et ille me novit vicissim. Deinde quid?Henno. Pro iis mihi ut pannum bonum mittat velim,Quo lautius redimiculum fieri queat,Ne semper et pannosus et tam sordidus |
100 | Incedere ad sodalitatem et symbolumCogar bibendi aut balneandi tempore.Dromo. Fiat. Henno. Cave utiliter geras tibi quae impero.Dromo. Fiat. Henno. Pecunia nemini alteri, cave.Dromo. Fiat. Magister admonet, quod ipsemet |
105 | Non negligenter eram secuturus, mihi utRetinerem et aurum, nec darem cuiquam alteri.Sed pannum ab illo pannicida emungereEx credito et vendere peregrino viroData pecunia, simul quam ego furer, |
110 | Sententia est mea, sic volo, sic proposui.
Elsa. Greta.
Elsa. Queritur maritus miseriam, totum aes bibit,Dilapidat argentum suum tarn prodige,Quam si leves essent aristae. Ego secus,Nam quandocunque datur, subduco nummulum |
115 | Commutoque argentum clam in aurum haud segniter,Quod cumulo et inde condo sub praesepio.Hic ludus, haec mea est voluptas maxima.Nam saepe bis terve in die loculum exuoVideoque si sit aurum et an speciosius |
120 | Quam fuerit antea, sic item reconditur.Nunc vado item meopte more, dum DromoIussum capessit, dum loquuntur invicem.Heus tu crumenula, quam beate et belluleVales? sed ecce quid evoluta singula |
125 | Cerno? Papae! heu miseram me! hoc exsecrabile,Hoc luctuosum, hoc anxium infortunium.Crumena non est. O propinqua subveniVicina Greta, funditus sum perdita.Greta. Amica valde mihi atque cara, quid Elsa hoc est |
130 | Quod clamitas? Elsa. Heu funditus sum perdita,Ablata vita est, victus imminutus est.Greta. Dic mihi, quid? Elsa. Auri aliquantulum congesseram,Defoderam in praesepe clam meo viro.Nunc cum maritus luget indigentiam, |
135 | Veni meam resciscitans opulentiam,Loculum evolutum et aurum abactum comperi.Heu me miserrimam! Greta. Scio quid factites.Elsa. Quid? Greta. Est in oppido mathematicus, satis,Aiunt, peritus astrolabri et manticus. |
140 | Eamus, uno solide mercabimurVirum, quod indicet peculii furem.Elsa. solidum feliciorem Caesare!Greta. Eamus. Elsa. Ibo, manebit usque vir domi.
Choravles. Chorvs.
Mortalium iocunditas volucris et pendula |
145 | Movetur instar turbinis quem nix agit sedula.Quid ergo confiditis in gloria?
Qui dives est penuriam formidat ignobilem,Instabilis fati rotam semper timet mobilemDegitque vitam prope fallibilem.
|
150 | Qui pauper est nihil timet, nihil potest perdere,Sed spe bona laetus sedet, nam sperat acquirereDiscitque virtute deum colere.
――――――――――
Transcriptio: Günter Wille/Bernhard Meier Melodia: |