B  I  B  L  I  O  T  H  E  C  A    A  U  G  U  S  T  A  N  A
           
  Conradus Celtis
1459 - 1508
     
   



Q u a t t u o r   l i b r i   a m o r u m

L i b e r   [ s e c u n d u s ]   a m o r u m
q u i   D a n u b i u s   s e u   a d o l e s c e n t i a   v e l
E l s u l a   N o r i c a   e t   l a t u s   G e r m a n i a e
m e r i d i o n a l e   i n s c r i b i t u r .


Textus:
Konrad Celtis
in: Humanismus und Renaissance, Band 2
(Deutsche Literatur in Entwicklungsreihen)
ed. Hans Rupprich, Stuttgart 1935


_______________________________________________


Elegia II 13
Ad Danubium, ut puellam descendentem
in Pannonias numine suo tueatur.


Hister in Euxinum properans septemfide Pontum,
      Qui varios populos flumine latus adis,
Abnoba quem tenui mons fundit ab ore perenni
      Aediculam atque aras Caesaris altus habens;
5
Ortus apud Suevos vicina hinc Alpibus arva
      Ingrederis, Bavarus qua sua rura colit,
Ingolstadensum qua moenia picta videntur
      Et mugit lato vacca sonora foro.
Hic Philomusus habens nomen famamque per orbem
10
      Doctrina, ingenio carminibusque nitet.
Inde Ratisponam Patavinaque moenia radis,
      Oenus et Ilsus ubi te locupletat aquis.
Pierius Graccus vitalem hic coeperat auram
      Carmina Pieriis digna legenda canens.
15
Maior in Austriacas citus hinc deverteris oras,
      Pannonii regis quae trucis arma tulit.
Vidimus hic pulsis per diruta tecta colonis
      Arva sub informi maesta iacere situ;
Vidimus augustos Friderici et Caesaris hortos
20
      Et sata Caesarea robora multa manu;
Vidimus exculptum magna et de mole sepulcrum,
      Quod tegit invicti Caesaris ossa mei;
Vidimus Alpinas tumido hic cum gutture gentes
      Et stolidos, villas qui coluere, viros;
25
Efficit id crassus, qui torpet in Alpibus aer
      Atque humor niveis densus et ater aquis.
Accedunt amnes Dravusque Savusque sonorus,
      Qui duo Danubium flumina magna petunt,
In quorum ripis Alpestribus oppida clara:
30
      Frisiacum, Grecium, Labacum et Iulichum.
Bellogradum fuerat, Turcorum ubi saeva caterva
      Experta a nostris proelia saepe viris.
At parte ex alia est Amerina vallis amoena,
      Qua Tyrolis celsum tollit in astra caput
35
Quaque Tridentinas Athesis se flectit ad Alpes,
      Cuius in Adriacum decidit unda sinum.
Vitiferaque nihil maius conspeximus urbe,
      Quae sua de vino nomina celsa gerit,
Qua sua furta sequens mea flamma morabitur urbe,
40
      Elsula, Bavaricas laeta perosa plagas,
Quam tibi sollicitis precibus commendo, Danubi,
      Navalem ut possit carpere tuta viam.
Casta, precor, maneat nec Cetia vina salutet,
      Ut locet Austriacis oscula blanda viris
45
Et quicquid sequitur blanda oscula; saepe monebis,
      Ne solvat tenerum casta puella femur.
Bacchus enim Veneris stimulans consurgere nervos
      Solvere matronas saepe pudore solet.
Praecipue Austriacas intrat dum femina thermas
50
      Non procul a campis, clara Vienna, tuis.
Cumque per excisas curret ratis incita ripas
      Perque cavos scopulos unda relisa sonat,
Petrosa in mediis ubi fluctibus insula surgit,
      Murmurat et valido qua catadupa sono:
55
Numine tuta tuo mea sit, pater alme, puella,
      Ut possit portum laeta subire tuum!
Sic ubi nostra tuo firmabis vota favore,
      Carminibus nostris clarior, Hister, eris.
Alveus ille tuus quam multas permeat urbes
60
      Septifida tandem sub mare fauce cadens!