|
|
Epistola magistri Rogerii
in miserabile carmen super destructione
regni Hungariae per Tartaros facta
editum ad reverendum dominum
Iohannem Pestheniensis ecclesie episcopum
feliciter incipit.
Licet, ut liqueat dominationi vestre ingressus et processus Tartarorum Hungariam intrantium in ignominia Crucifixi, perniciem stragemque non minimam populi christiani per presens opusculum vestro nomini reddi, de gestis ipsorum sine falsitatis admixtione collectum, quod cum diligentia perlegatis. Multa quidem invenietis in eo, que meo subiacuerunt aspectui, plurimaque propriis palpavi manibus, nonnullaque a fide dignis didici, in quorum illa fuerunt presentia perpetrata. Si autem interdum reperietis aliqua, que sensui hominum cernantur terribilia et horrenda, me scriptorem et res minime admirentur, sed gratias referant Regi regum, qui sue oblitus misericordie suo angariato populo non pepercit. Nam a regalibus sedibus in exterminii terram prosilientibus, limo eorum oculos non linivit, immo exacuit gladium velut fulgur. Visitavit iniquitates eorum non in baculo, sed in virga, et peccata non fomentis lenibus, quibus suos consueverat consolari, sed in verberibus et in ira, subsannando eos, cum ingruit calamitas repentina, sic quod Hungaria plena populo sedet sola.
O dira crudelitas! facta est Hungaria libera sub tributo. Proch dolor! non fuit in tanto exitio, qui consoletur eam ex omnibus caris eius. Rogo igitur et affectuose deposco, quatenus, cum de vita et ipsorum moribus atque pugna describere voluerim veritatem, si de tristi materia et horrenda flebilis inire compulsus sum mestos modos, vos vel quisque lector rectam conscientiam falsis opinionibus non supponat, quod presumptuosa temeritas patefecit aditum illicitis ausibus vel nocivis, quia non ad deprehensionem cuiquam vel derogationem, sed ad instructionem id potius examinavi, ut legentes intelligant et intelligentes credant, credentes teneant et tenentes percipiant, quod prope sunt dies perditionis, et tempora properant ad non esse. Et sciant cuncti hec me temere non referre, quod quisquis ad manus ipsorum devenerit Tartarorum, si natus non fuisset, melius esset ei, et sentiet se non a Tartaris, sed in tartaro detineri. Hoc refero ut expertus. Fui enim per tempus et dimidium temporis inter eos, in quo mori solatium extitisset, sicut supplicium fuit vita.
|