Carmina

Textus:

Carmina, ed. J.-P. Migne

Patrologia Latina PL 105, pp. 529 - 532, Paris 1852

Facsimile: Google

_______________________________________________________________________

Carmina I, II, III, IV. de Carolo magno.

V.

Versus ad ecclesiam.

Haec est mira domus vario depicta metallo,

Nobilis in clero, dogmate clara pio.

Auro tecta nitent, paries argenteus albet,

Ex nitido pressa marmore terra gemit.

5

Haec formosa domus, victor cognoscere debes,

Corpora sanctorum continet una trium.

VI.

Versus ad fontes.

Hic fons irriguus vitalia dona ministrat,

Et renovans populos mittit ad astra Deo

En ibi Christus adest, qui primi fontis origo

Abluit omne scelus, purgat et omne nefas.

5

Currite nunc, pueri, ad latices undasque sacratas

Sordibus immersis munera ferte Deo.

VII.

Versus ad fenestram.

Ne David grabatum tentator callidus intret,

Signetur Domini ista fenestra manu;

Quadrus evangelii defendat numerus omne

Corpus et interius cunctipotens animam.

VIII.

Versus ad ostium.

Qui Aegyptios agni dudum de sanguine postes

Signavit, nostros signet et ipse Deus.

IX.

Versus ad ministerium.

Qui ex duro latices iussit producere saxo,

Hic iubeat purum fundere saepe merum.

Sit tibi summa salus semper sine fine beata,

Hoc optat Martin vestraeque salutis amator,

5

Assiduis Dominum precibusque poposcerit almum.

Aeternamque simul faciat te sumere palmam

Pectore nam puro Dominum portare memento

Ut illum valeas rectorem semper habere, etc.

X.

Epitaphium Folradi

(abbatis S. Dionysii).

Felix illa hominum est mors et pretiosa bonorum,

Gloria quam sequitur, vita, salusque, quies.

Qui patriam repetunt linquentes extera mundi,

Post miseros luctus gaudia longa tenent.

5

Ex quorum numero clarus iam iure sacerdos

Corpore deposito hoc iacet in tumulo.

Clarus qui meritis vitae, spe, nomine fulsit,

Virtutum radiis, splendor ubique suis.

Qui probitate pater fuit omnibus atque magister,

10

Illos arte monens, hos pietate regens.

Ecclesiae cultor, fautor peregrum, ultor egentum.

Proderat ore cunctis hic pietate pari:

Eloquio dulcis, factis probus, ore serenus,

Pectore nectareo, promptus ad omne bonum.

15

Sed quia certum est te palmam meruisse patrone,

Pro peregrino me posco precare tuo.

XI.

Epitaphium Fardulfi

(abbatis S. Dionysii).

Qui pietate pater, pastor, curaque magister,

Tranquillus, placidus, promptus ad omne bonum,

Ecclesiae cultor, largus miserator egenum

Fardulfus fuerat; hoc iacet in tumulo,

5

In hac aede Dei tolli qui nomine claro

Aeternis meruit laudibus et precibus.

XII.

Alii versus.

Egregii proceres Clotharius ac Dagobertus,

Filius et pater hic memorantur laude perenni.

Sed magis ecclesiam ditavit hanc Dagobertus

Cum Nanthilde sua quem exornant aurea busta.

XIII.

Item alii versus.

Effigies regum hic et nomina clara refulgent

Praecipui Caroli et Pippini fortis alumni,

Optimus Augustus summo quo patre coruscat

Caesar, quem peperit Berta pulcherrima mater.

XIV.

Epitaphium Pippini regis Italiae.

Hoc iacet in tumulo Pippinus rex venerandus,

Hesperiam rexit, hoc iacet in tumulo.

Francia quem genuit pulchra pietate repletum,

Nunc tenet Hesperia Francia quem genuit.

5

Nobilis in genere, pulchra de stirpe coruscans,

Quem genuit Carolus nobilis in genere.

Nubila cuncta fugans mundi properavit ad aethra,

Nunc sine fine manet nubila cuncta fugans.

Deque sua facie superabat lilia pulchra,

10

Fulsit clara dies deque sua facie,

Nobilior meritis quam quis valet ore referre,

In specie pulcher, nobilior meritis.

Unus amor populi, virtus, pax omnibus una,

Dilexit cunctos unus amor populi.

15

Rex bonus et placidus, nulli pietate secundus,

Iure alios rexit rex bonus et placidus.

Cuius ab ore pio populus sua vota metebat,

Suavia cuncta bibit cuius ab ore pio.

Raptus ab orbe fuit cito pastor largus egentum

20

. . . . . . Raptus ab ore fuit.

XV.

Epitaphium Motharii.

Qui manibus librum, lector, comprenderis istum

Hic praecepta Dei discere sacra potes.

Scriptorem forsan operis si noscere curas,

Illius nomen nolo latere tibi.

5

Edidit hunc librum Motharius ipse sacerdos,

Conscripsit digitis hoc opus ex propriis,

Atque in honore dedit sanctae sacer ille Mariae,

Ut posset requiem prendere perpetuam.

Quisquis es, o lector, librum qui legeris istum,

10

Det sibi dic Dominus perpetuam requiem.

XVI.

Item aliud.

Hoc recubat tumulo Motharius ille sacerdos,

Qui prius in mundo vixit amore pio.

Felix ille fuit, mundi terrena reliquit,

Eligit et sanas discere litterulas,

5

Plenius ut Domini potuisset dicere iussa,

Ante fuit humilis plenus amore Dei.

XVII.

Epitaphium Dungali.

Quisquis es hunc cernens titulum, dic pectore puro,

Sit requies illi, lector opime, precor.

Te precor, omnipotens quadrati conditor orbis,

Dungalus ut vigeat miles ubique tuus,

5

Atque suum iugiter defendas corpus in aevum,

Ne lupus incautum dilacerare queat.

Sidereum ut valeat rite comprendere Olympum,

Cum sanctis vitam participare queat.

Quaerere divinum non cessat nocte dieque

10

Auxilium, ut poscit vincere cuncta mala.

Divitias varias temnit mundi perituri,

A mundi curis libera corda vehit,

Atque regit propriam iusto moderamine carnem,

Pro carnis vitio ne pereat anima.

15

Mortiferasque rogat mundi contemnere pompas,

Coelestis regni quaerere lucra rogat.

In Domini meditans toto conamine lege,

Et servit Domino mens pia iure suo.

Discipulos proprios illustrat lumine sacro,

20

Ceu posita in celso clara lucerna loco.

Scripturas promit casto de pectore sacras,

Edocet infirmos et validos pariter.

Lacte rigans pueros, et dat capientibus escam,

Hinc lac ut capiant, inde cibum pariter.

25

Ceu pia mater alit natos cum mente benigna,

Escam grandaevis, lac rudibus tribuens.

Plura quid enumerem sanctis virtutibus istis?

Dicere quas nequeo, scribere nec valeo.

Pectore si fluerent verba ceu flumina nostro,

30

Nec sic sufficerem digna referre tibi.

Sis sanus, vigeas, opto, per tempora longa,

Perpetuam requiem det tibi, posce Deo.

Solvitur incertis mundus cum casibus iste,

Et genus humanum pessima mors perimit,

35

Cum venit extremum, nil prosunt tempora longa,

De mortis nullus lege solutus adest.

XVIII.

Epitaphium Authelmi monachi.

Authelmi monachi busto sunt membra sub isto,

Mors inimica annis quem tulit in teneris.

Principio vitae felix terrena reliquit,

Despexit mundum, nunc super astra micat.

5

Nobilis in genere, placidus, bonus, omnibus aequus.

Nobilior meritis, quam valet ore loqui.

Atque fuit sapiens, humilis, pietate repletus,

Ingenio fortis, fulsit in orbe potens.

Quisquis, o lector, titulum qui perlegis istum,

10

Perpetuam requiem det sibi, posce, Deus.