Carmina

Carmen I

________________________________________________________________

I. Carmen ad Pippinum.

Karolus et Pippinus

Iamque ades Hisperiis Pippinus rector ab oris,

Ut cumules Caroli gaudia magna patris.

Nam velut eois consurgit Phoebus ab astris,

Gentibus Occiduis sic decus ipse nites.

5

Exspectate diu saltem nunc adfore gaudent

Alpibus e gelidis te pater atque genus.

Principe cum tanto plebs, clerus, ara, sacerdos,

Adventus vestri gaudia magna metunt.

Nam quantum tardas studuisti fingere moras,

10

Sollicitus patrio corde nitebat amor.

Longius et quantum deludunt gaudia mentem,

Fortius absentis prolis imago places.

Hoc germanus agit Carolus, praesentia patris

Carpitur egregii fratris amore sui.

15

Miratur, causasque morandi sepe rimatur

Callibus ambiguas difficilesque vias.

Suspiria exsurgunt, missosque incusat euntes,

Segnitiem putans quicquid abesse potest.

Quem Chlodowih, quamvis eodem teneatur amore,

20

Solatur, fratris mitius acta ferens.

«Parce», inquit, «germane, tuis desiste querelis.

Adveniet noster, credo, sodalis amor.

Namque ego praesentis caperem dum praemia noctis,

Adstitit egregii fratris imago mei.

25

Meque per amplexus et plurima gaudia lusit»,

Dixit et abscedens: «Prospera cuncta gero,

Et cito praecaris obtutibus adfore vestris

Me scito, et Carolo haec refer acta meo.

Nam non complentur crescentis cornua lunae,

30

Quam sibi te socio oscula fida dabo».

Iam donante deo non somnia cernimus ultra,

Somni sed fructus Angilbertus ego.

Nam te Lingonicis amplector, victor, in arvis,

Vix passus verbis miscere verba piis.

35

Te patrius vexabat amor, me torret uterque,

Ipsius assiduus, nunc tuus altus amor.

Exspectate diu, spatium da, quaeso, precanti,

Ut paucis verbis plurima verba feres.

Sis felix, solitus nostrum renovare dolorem.

40

Nam cito discedens vulnera nostra novas.

Sit tecum qui cuncta regit praecelsa vel ima,

Ducatque incolumem per vada, perque viam.

Ut te suscipiat gremium, venerande, parentis,

Christi defensus tegmine sanus eas.

45

Si vos coniunctos defensio diva per annos

Protegat a cunctis munere, macte, malis.

O, cur non merui regis tunc cernere vultus,

Cum te complectens oscula pura daret!

Cum Carolus sitiens et Chludwih anxius heros

50

Ancipitem risum vix sibi corda tegunt!

Quid Chrodthrudis agat, quid Berta et regia fari

Exspectans poterit, gaudia tanta ferens?

Quid Gisla et Teodrada simul cum prole retractant

Cetera regali, quas tuus agit amor?

55

Quid Gisla, egregii sponsa praepulchra tonantis,

Quid Luitgardis ovans regis amore luat?

Quid Hildibaldus, praecellens ordine vatis,

Quidve duces, comites, quid puer, atque senes?

Cunctos altus amor sacratis legibus urit,

60

Vultibus et vestris lumina fixa tenent.

Haec maneant patri et germanis gaudia pacis,

Haec maneant Francis festa beata bonis.

Hoc firmet Christus regnum, dominator ab astris,

Ut vigeat prolis polleat ipse pater.

65

Te Carolus germanus amet, tu dilige amantem,

Vos Chludwih gemino nectite amore pio.

Ipse repensabit vobis dilectus amorem,

Sic pariter proprium discite amare patrem.