Epistulae

Textus:

Tibull und sein Kreis

latine et germanice

ed. W. Willige, München 1966

___________________________________________________

Epistula I

Tandem venit amor, qualem texisse pudori

Quam nudasse alicui sit mihi fama magis.

Exorata meis illum Cytherea Camenis

Adtulit in nostrum deposuitque sinum.

5

Exsoluit promissa Venus: mea gaudia narret,

Dicetur siquis non habuisse sua.

Non ego signatis quicquam mandare tabellis,

Ne legat id nemo quam meus ante, velim,

Sed peccasse iuvat, voltus conponere famae

10

Taedet: cum digno digna fuisse ferar.

Epistula II

Invisus natalis adest, qui rure molesto

Et sine Cerintho tristis agendus erit.

Dulcius urbe quid est? an villa sit apta puellae

Atque Arretino frigidus amnis agro?

5

Iam, nimium Messalla mei studiose, quiescas,

Heu tempestivae, saeve propinque, viae!

Hic animum sensusque meos abducta relinquo,

Arbitrio quamvis non sinis esse meo.

Epistula III

Scis iter ex animo sublatum triste puellae?

Natali Romae iam licet esse suo.

Omnibus ille dies nobis natalis agatur,

Qui nec opinanti nunc tibi forte venit.

Epistula IV

Gratum est, securus multum quod iam tibi de me

Permittis, subito ne male inepta cadam.

Sit tibi cura togae potior pressumque quasillo

Scortum quam Servi filia Sulpicia:

5

Solliciti sunt pro nobis, quibus illa dolori est,

Ne cedam ignoto, maxima causa, toro.

Epistula V

Estne tibi, Cerinthe, tuae pia cura puellae,

Quod mea nunc vexat corpora fessa calor?

A ego non aliter tristes evincere morbos

Optarim, quam te si quoque velle putem.

5

At mihi quid prosit morbos evincere, si tu

Nostra potes lento pectore ferre mala?

Epistula VI

Ne tibi sim, mea lux, aeque iam fervida cura

Ac videor paucos ante fuisse dies,

Si quicquam tota conmisi stulta iuventa,

Cuius me fatear paenituisse magis,

5

Hesterna quam te solum quod nocte reliqui,

Ardorem cupiens dissimulare meum.